آشوبی شدگی در شعر شهریار(دفتر 1)

کتیبه های شفاهی(1) با عنوان آشوبی شدگی در شعر شهریار(دفتر 1) تالیف ناصر منظوری توسط انتشارات اندیشه نو منتشر شده است.
نگارنده اعتقاد دارد که درک ماهیت و واقعیت تولیدات شفاهی زبان چندان ساده نیست. آن چیزی که در طول تاریخ به صورت شفاهی به ما رسیده است حاصل همیاری طبیعی جامعه بوده وسندی مطمئن برای بررسی است. پس، تئوریزه شدن آن از منظر "شناخت" اهمیت بسیار بحرانی دارد.
راستی چرا با وجود آن همه چهره های محبوب ورزشی، هنری و ... که نام و تصویرشان دم به ساعت ازطریق رسانههای صوتی، تصویری، الکترونیکی، نوشتاری، محفلی، ساختگی، کذایی، شایعه ای، حاشیه ای، تبلیغاتی و ... جامعه را بمباران می کند و می کرد، یک شاعر بی ادعا، تنگدست، شکسته و منزوی اینگونه محبوب و معروف می شود تا جایی که، بی تردید، معروف ترین فرد غیرسیاسی آذربایجان می گردد؟ چرا ازمیان آن همه شاعران سیاسی، اجتماع – گرا، مبارز، محفل نشین، رومانتیک، عاشق پیشه، باغم، بی غم، کلاسیک، نوگرا ...و یا شاعرانی که آن همه امکانات رسانه ای در اختیارشان است (و بود) کسی به پای محبوبیت او نمی رسد؟
او در محافل شعری شدیدا تابع قواعد بازی بوده، زبان و فرهنگ محافل ادبی را نیز رعایت می کرده است. ادعایی غیر از شاعری نیز نداشته است. اما آیا چنین کاراکتری بدون ژرفای ریشه دار هیچ می توانسته است در روح و فکر مردم نفوذ کرده و سیمای اسطوره ای بیابد؟ چرا دیگران نمی توانند همانند او باشند؟ پس سیمای واقعی شهریار با برخی چرتکه اندازی های " دودوتا چهارتا" – یی قابل شناخت نیست.
مطالعات مفهومی صاحب این قلم بیانگر این واقعیت است که غلیان درونی شهریار(شهریار واقعی) مشخصا چهار بار از قیود محفلی خارج شده است. یعنی آشوبی شدگی کلام در پارادیم های محفلی نگنجیده است: 1.آمدی جانم به قربانت، 2. حیدر بابا، 3.علی ای همای رحمت، 4. سهندیه، (که غیر از مورد نخست بقیه آشوبی منظم هستند.) در اینجاست که سیمای شهریار واقعی در تقابل با سیمای محفلی او قرار می گیرد.
یقینا آن سیمای در اعماق و آن آشوبی شدگی مفاهیم، تنها از طریق مدل سازی مفهومی و تحلیل ساختارشناسی تفکر اسطوره ای (با اسطوره شناسی اشتباه نشود!) قابل شناسایی است.