روزی زندگی به دریاچه ارومیه باز می گردد

ارومیه- ایرنا- نمایشگاه عکس «رضا امن زاده» با موضوع دریاچه ارومیه که در نگارخانه حوزه هنری آذربایجان غربی از 13 تا 20 دی سال جاری در حال برگزاری بوده، نگین آبی آذربایجان را در انزوا به تصویر کشیده و احساس مسوولیت اجتماعی در قبال مسایل زیست محیطی را در مخاطب به چالش کشیده است اما امیدها برای بازگشت زندگی به آن را در گرو آینده معرفی می کند.
به گزارش ایرنا دراین نمایشگاه 35 اثر در ابعاد 30*45 به سبک استیج و مستند در معرض دید عموم قرار گرفته است که در عین انسجام، روایت های گوناگونی از حال و روز دریاچه ارومیه را بیان کرده و مخاطب را در مراحل مختلف از نظر مفهوم، محتوا و حتی احساس و عواطف به چالش کشیده است.
در بدو ورود به نمایشگاه جمله ای از «فریدون مشیری» به چشم می خورد که نام این نمایشگاه را به خود مزین کرده است؛ «تو روزی باز خواهی گشت» که نشان از امیدواری به آینده روشن دریاچه ارومیه دارد. 
من اینجا ریشه در خاکم/ من اینجا عاشقِ این خاکِ اگر آلوده یا پاکم/ من اینجا تا نفس باقی ست می مانم/ من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم!/ امیدِ روشنایی گرچه در این تیره گی ها نیست /من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم/ من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی/ گل بر می افشانم/ من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه، چون خورشید/ سرود فتح می خوانم/ و می دانم/ تو روزی باز خواهی گشت!
15 قطعه عکس آغازین نمایشگاه دریاچه ارومیه را در انزوا و به دور از حضور انسان نشان می دهد و پس از حضور عنصر انسانی در تصاویر نه تنها انزوای دریاچه به پایان نمی رسد بلکه حضور انسان ها به صورت منزوی، تنهایی دریاچه را بیشتر نمایان می کند.
رضا امن زاده خالق آثار این نمایشگاه نیز با بیان اینکه چیدمان تصاویر را به گونه ای انتخاب کرده است تا این انزوا را به مخاطب نشان دهد، گفت: تصاویر به صورت سیاه و سفید به نمایش درآمده است زیرا معتقدم به این طریق احساسم در مورد این آثار و پیام نمایشگاه را با صراحت بیشتر به مخاطب انتقال می دهم.
زاویه باز در کادربندی و استفاده نکردن از رنگ در اغلب آثار، غربت و ناامیدی را به بیننده القا کرده و در نگاه اول مخاطب را با تناقضی در عنوان و آثار نمایشگاه روبرو می کند که به گفته عکاس این تناقض آگاهانه و از روی عمد است.
امن زاده رسالت عکاس مستند را بازگویی واقعیت بدون دستکاری توصیف کرد و افزود: با توجه به شرایط کنونی دریاچه ارومیه ناامیدی حس غالب در تصاویر است و ترس و اضطراب را در مورد سرنوشت دریاچه به نمایش می گذارد؛ من به عنوان یک عکاس شرایط حال دریاچه و احساسم را مستند کردم ولی با این حال در انتخاب عنوان نمایشگاه مایل بودم که امیدوارانه به سرنوشت نگین آبی آذربایجان نگاه کنم.
در میان تصاویر سیاه و سفید، سه اثر رنگی به چشم می خورد که اتمسفر نمایشگاه را تغییر می دهد و به نظر می رسد که رنگ در این تصاویر گذشته دریاچه را به مخاطب یادآوری می کند و آینده پر امید را نوید می دهد.